Zygfryd Linda pseud. „Firlej”, „Spaliński” (1920–1943), harcmistrz, wizytator Polski Zachodniej w Głównej Kwaterze Szarych Szeregów (1940–1943).

Urodził się 19 października 1920 r. w Gdyni w rodzinie ceramika Józefa (ur. 1882) i Salomei (1883–1945) z Czartowskich. Miał siedmioro rodzeństwa: Leokadię Teresę (ur. 1907, zamężną Nowakowską), Maksymiliana Alberta (1909–1939), Helenę Elżbietę (2010–1988), Annę Marię (1912–1992), Alfonsa Jana (1913–1995), Pawła Bernarda (1914–1991), Irenę (1925–1979, zamężną Falkiewicz). Rodzina przeniosła się do Szamotuł, gdzie Zygfryd pobierał nauki w szkole powszechnej i Gimnazjum Humanistycznym im. ks. Piotra Skargi. W 1930 r. wstąpił do gimnazjalnej drużyny harcerzy. Z drużyną brał udział w licznych wyjazdach i obozach, także w Jubileuszowym Zlocie w Spale (1935). Od 1936 r. należał do I Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego, w której był przybocznym i w 1938 r. zdobył stopień Harcerza Rzeczypospolitej. Ukończył kurs podharcmistrzowski prowadzony w Beskidzie w dniach 28 grudnia 1936 – 10 stycznia 1937 przez hm. Floriana Marciniaka (HSB t. 1). Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1938 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Kontynuował harcerską służbę w kręgu akademickim. W lutym 1939 r. został mianowany podharcmistrzem.

Po wybuchu II wojny światowej podjął pracę w jednym z poznańskich szpitali. Tam też został włączony do pierwszej działalności konspiracyjnej. Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Szamotuł, a następnie do Tczewa, gdzie pomagał ojcu w prowadzeniu dokumentacji cegielni. W końcu 1940 r. nawiązali z nim kontakt znajomi z Sz.Sz. Na przełomie 1940/1941 wyjechał do Warszawy, gdzie znalazł się w gronie najbliższych współpracowników hm. Floriana Marciniaka, według niektórych źródeł był przybocznym Naczelnika Sz.Sz. Prowadził szkolenie motorowe dla harcerzy Chorągwi Warszawskiej Sz.Sz., był kierownikiem służby wywiadu ofensywnego GK Sz.Sz. Ściśle współpracował z Oddziałem II Komendy Głównej Armii Krajowej. Jesienią 1942 r. powierzono mu obowiązki wizytatora GK Sz.Sz. na Polskę Zachodnią, w związku z pełnieniem tej funkcji odbywał szereg niebezpiecznych podróży na tereny włączone do III Rzeszy Niemieckiej. Podczas jednego z wyjazdów do Poznania, 23 kwietnia 1943 r. został zatrzymany przez gestapo wraz z komendantem Wielkopolskiej Chorągwi Sz.Sz. hm. Janem Skrzypczakiem (HSB t,2). Po ciężkich przesłuchaniach w poznańskim gestapo został przewieziony do Warszawy na al. Szucha. Z Warszawy ponownie został przewieziony do Poznania wraz z hm. F. Marciniakiem i szefem kontrwywiadu GK Sz.Sz. phm. Andrzejem Kosickim (1921–1944).

Zmarł 1 sierpnia 1943 r. na skutek gestapowskich tortur w Forcie VII w Poznaniu.  Pośmiertnie został mianowany harcmistrzem (15 sierpnia 1943). Rodziny nie założył.

– PSB t. XVII, s. 351; Zygfryd Linda; Zygfryd Linda w: Wikipedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygfryd_Linda; Encyklopedia Gdyni, Gdynia 2006, s. 408-409; Jarzębowski, Kuprianowicz Harcmistrzynie i harcmistrze, s. 148; Komorowski K, Konspiracja pomorska 1939–1947. Leksykon, Gdańsk 1993; Puchała Poczet, t. I, s. 876; – Chrzanowski B., Gąsiorowski A., Steyer K., Polska Podziemna na Pomorzu w latach 1939–1945, Gdańsk 2005; Gąsiorowski A., Szare Szeregi na Pomorzu 1939–1945, Toruń 1998; Jabrzemski J., Harcerze z Szarych Szeregów, Warszawa 1997; Jankowski J., Harcerstwo Pomorza Gdańskiego i Kujaw, Toruń 1988; Szare Szeregi: Harcerze 1939–1945 pod red. J. Jabrzemskiego, t. I i II; – Archiwum Pomorskie Armii Krajowej: teczka: Linda Zygfryd nr M-1615/2553Pom.; Baza PESEL.

Dariusz Szczecina