Druh Wicek, od 16 roku życia, pisał „Pamiętnik”. Oto jeden z fragmentów dotyczących harcerstwa:
„…wierzę mocno, ze państwo, którego wszyscy obywatele byliby harcerzami byłoby najpotężniejsze ze wszystkich. Harcerstwo bowiem, a polskie szczególnie, ma takie środki, pomoce, że kto przejdzie przez jego szkołę to jest typem człowieka, jakiego nam teraz potrzeba. A już najdziwniejsza, ale najlepszą jest idea harcerstwa. Wychowanie młodzieży przez młodzież. I ja sam, jak długo tylko będę mógł, co daj Boże, aby zawsze było, będę harcerzem i nigdy dla niego pracować nie przestanę. Czuwaj!”
Dnia 18 października 1939r. została aresztowany przez hitlerowców i osadzony w toruńskim Forcie VII , a następnie w obozach koncentracyjnych: Stutthof, Sachsenhausen – Oranienburg, Dachau. Zmarł w opinii świętości jako więzień Dachau. Przez cały czas heroicznie spełniał swe życie według harcerskiej służby bliźniemu niosąc pomoc materialną i przede wszystkim duchową. Zaledwie na kilka tygodni przed zakończeniem działań wojennych (23.02. 1945) zmarł zarażony podczas posługi chorym na tyfus plamisty współwięźniom. Zanim jego ciało spalono w krematorium, na prośbę obozowych przyjaciół i kolegów , student medycyny Stanisław Bieńka wyjął dwie kostki z jego palców, by stanowiły relikwie. Stanisław Bieńka sporządził również maskę pośmiertną ks. Stefana, w której umieścił jedną kostkę palca.
Ojciec Jan Paweł II 7 czerwca 1999 r. na toruńskim lotnisku beatyfikował ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego podczas nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. W homilii wygłoszonej podczas uroczystości powiedział: „ Zwracam się także do całej rodziny polskich harcerzy, z którą nowy błogosławiony był głęboko związany. Niech stanie się dla was patronem, nauczycielem szlachetności i orędownikiem pokoju i pojednania”.
Dnia 20.09.2002r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała Dekret ustanawiający bł. Ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego Patronem Harcerstwa Polskiego.
