Wstęp

… ten charakter religijno – wychowawczy, religijno– moralny
waszej organizacji  przy równoczesnej atrakcyjności dla młodzieży 
 jest wielkim dobrem ludzkości, wielkim dobrem Kościoła,
 wielkim dobrem naszego społeczeństwa.

                                                                                             bł. Jan Paweł II

Wychowanie duchowe jest bardzo ważną  sferą rozwoju każdego zucha, harcerza i instruktora – każdego człowieka.  Stanowi je ciągłe poszukiwanie prawdy, dobra, sprawiedliwości i piękna. To również szukanie odpowiedzi na  pytania o to kim jestem, dokąd zdążam, jakimi wartościami kieruję się w życiu codziennym?

„Duchowość” to wiara w naturalny porządek świata i pragnienie poznawania nie tylko tego, co materialne . To wsłuchiwanie się w śpiew ptaków, zachwyt nad lasem, w którym rozstawiamy obóz. To wiara w ludzi i zaufanie do nich. To odkrywanie, że istnieje Stwórca otaczającej nas rzeczywistości. Dzięki „duchowości”  nasze życie jest uporządkowane i oparte na przyjętych przez nas  wartościach. Tego spokoju i uporządkowania potrzebuje każdy – nie tylko człowiek wierzący, ten poszukujący również…

„Religijność” to kolejny krok na ścieżce rozwoju. Szukając odpowiedzi na pytania znajdujemy je w konkretnej religii. Naszą religijność określa stosunek, jaki  mamy do Boga/Absolutu i sposób w jaki zmierzamy do Jego poznania.

Naszym zadaniem, zadaniem  instruktora – wychowawcy  jest dążenie do rozwijania form harcerskiego życia, w których ważne miejsce zajmuje służba Bogu i ludziom. Nauczmy nasze zuchy i harcerzy być dobrymi  dla innych i nie zapominajmy zadbać również o  własny rozwój duchowy.

Zapraszamy  do wspólnej wędrówki w  poszukiwaniu odpowiedzi na nurtujące Was  pytania … wierzymy, że  odpowiedź, którą odnajdziecie da Wam nadzieję i radość.

Zespół Wychowania Duchowego
Chorągwi Gdańskiej ZHP