Instruktorska osobowość Chorągwi Gdańskiej

Dom Harcerza w Gdańsku, 14 grudnia 2016r.

Tegoroczną Osobowość cechuje wielka charyzma, która pochodzi z niesłabnącej energii, połączonej z wielkim spokojem, doświadczeniem i kulturą osobistą. Już przy pierwszym spotkaniu można odczuć pogodę ducha, którą emanuje. Widać ją w spojrzeniu, w postawie, w przyjaźnie wyciągniętej dłoni na powitanie. Patrząc na naszą Osobowość można mieć pewność, że wciąż czerpie radość z harcerskiej przygody jako jej uczestnik, ale przede wszystkim jako jej twórca.

Trzeba przyznać, że przebieg służby instruktorskiej naszej Osobowości w idealny wręcz sposób ukazuje prawidłowy rozwój instruktorski i nieustanne poszukiwanie właściwego dla siebie pola służby. Można stwierdzić, że Związek Harcerstwa Polskiego jako organizację zna od podszewki, gdyż pełnił funkcje na wszystkich jej szczeblach, począwszy od drużynowego, komendanta szczepu, następnie poprzez służbę we wspólnocie rodzimego hufca, potem chorągwi, by wreszcie realizować nowe zadania na szczeblu centralnym.

Gdyby spróbować opisać tegoroczną Osobowość za pomocą jednego słowa, które ją charakteryzuje, byłby to czasownik „łączyć”, między innymi dlatego, że swoją pierwszą funkcję instruktorską Osobowość pełniła jako drużynowy drużyny łącznościowej. Ponadto od wielu lat z pasją łączy historię z teraźniejszością, co uskutecznia pracując jako Przewodniczący Komisji Historycznej Chorągwi Gdańskiej, czego owocem są publikacje dotyczące dziejów harcerstwa gdańskiego. Przede wszystkim jednak jako Szef Kręgu Seniorów „Korzenie” łączy pokolenia, tworząc pole dla współpracy między młodym i trochę później urodzonym pokoleniem harcerzy. Dzięki działalności i zaangażowaniu naszej Osobowości „Korzenie” w tym roku obchodziły 40-lecie swego istnienia.

Obserwując dokonania i kolejne podejmowane działania tegorocznej Instruktorskiej Osobowości Chorągwi Gdańskiej śmiało można zanucić słowa piosenki harcerskiej: „Choć lata młode szybko płyną, wiemy, że nie starzejemy się!”