Witold Bielecki pseud. „Czarny” (1935–2007), prawnik, harcmistrz, uczestnik drugiej konspiracji niepodległościowej (1950–1952), komendant Hufca ZHP Tczew (1964–1968), kapitan WP w stanie spoczynku. Urodził się 13 czerwca 1935 w Tczewie w woj. pomorskim. Był synem Stanisława (1892–1974), b żołnierza gen. S. Hallera i uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, podoficera w KOP oraz urzędnika celnego w Tczewie i Agaty Sehlert (1890–1971). Nie miał rodzeństwa.

Po wybuchu II wojny światowej okupant niemiecki eksmitował rodzinę i umieścił w obozie przejściowym w Gniewie, skąd rodziny wywieziono na roboty przymusowe do Szczecina. Dzięki staraniom dziadka, matkę i syna zwolniono z obozu i zamieszkali oni u rodziny w Tczewie. W 1942 Witold rozpoczął naukę w szkole niemieckiej, a kontynuował ją już po wyzwoleniu miasta w polskiej Szkole Powszechnej nr 2, gdzie 29 kwietnia 1945 wstąpił do drużyny zuchowej „Wilków Morskich”; w drużynie „Indian Leśnych” w 1948 pełnił funkcję przybocznego, należąc równocześnie do 39 DH im. ks. Józefa Poniatowskiego w tczewski Harcerzy Chorągwi Gdańsko-Morskiej.

Po likwidacji ZHP w latach 1950–1952 zaangażował się w drugą konspiracje niepodległościową – pod pseudonimem „Czarny” współtworzył i kierował „Tajna Organizacją Skautingu”, która w kilkuosobowych sekcjach wojskowo-harcerskich działała na terenie Tczewa i Gdańska. Aresztowany w 1952, skazany został na 8 lat więzienia (Jaworzno k. Katowic). Do rodzinnego Tczewa powrócił dopiero wiosną 1955 po skróceniu wyroku. Podjął naukę w szkole średniej – egzamin dojrzałości, w trybie dla pracujących, zdał w II LO w Gdańsku. Na początku lat 60-tych ubiegłego wieku podjął zaoczne studia prawne na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Pracę zawodową rozpoczął jako robotnik w Tczewskiej Stoczni Remontowej, a po maturze pracował w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej jako referent podatkowy, a później kierownik referatu kultury. W latach 1959–1963 był zatrudniony w tczewskich Zakładach Sprzętu Motoryzacyjnego na stanowisku inspektora szkolenia zawodowego i organizował m.in. Zasadniczą Szkołę Przyzakładową, której był pierwszym dyrektorem (1962/1963). Od 1963 uczył w wieczorowej szkole PZGS „Samopomoc Chłopska” w Tczewie.

Po wyjściu z więzienia od 1956 włączył się w proces odbudowy ZHP – już 21 listopada założył DH im. T. Kościuszki, a w lutym 1957 Szczep Harcerski im. Szarych Szeregów przy Szkole Podstawowej nr 5. Był też twórcą 1 DH Żeglarskiej w Tczewie. W 1959 i 1963 ukończył kursy instruktorskie organizowane w Muszynie i Warszawie przez GKH. Stopnie instruktorskie uzyskał w 1958 – przewodnika, 1959 – podharcmistrza i 1961 – harcmistrza; honorowy stopień Harcmistrza PL otrzymał w 1972. Od 1959 pełnił funkcję sztormana i zastępcy hufcowego – w 1963 roku uczestniczył w rejsie „Zawiszą Czarnym” do Wielkiej Brytanii i Francji, a jako delegat w 1964 w III (XX) Zjeździe ZHP. W latach 1964–1968 był komendantem macierzystego hufca ZHP, a później do 1975 r. kierował Szczepem Harcerskich Drużyn Obrony Wybrzeża (HDOW) im. Szarych Szeregów przy ZSZ Fabryki Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie (300 harcerzy bw 7 drużynach i 20 instruktorów, sztandar w 1971). W 1969 wybrany został członkiem Rady i Komisji Instruktorskiej Chorągwi Gdańskiej ZHP a w 1973 r. również członkiem Prezydium Rady Chorągwi – funkcję tę pełnił do 1976 r. W latach 80-tych przewodniczył Komisji Instruktorskiej Hufca, później angażował się w działalność HKS „Jaszczurkowcy”.

W latach 1968–1995 zawodowo pracował w gdańskiej Delegaturze Najwyższej Izby Kontroli (NIK) jako specjalista i główny specjalista kontroli państwowej. Na emeryturę przeszedł w 1995.

Od 1990 angażował się w pracę Związku Byłych Więźniów Politycznych i Osób Represjonowanych – był członkiem Zarządu Głównego i przez pewien czas przewodniczył pomorskiej strukturze, a do końca życia był prezesem koła tczewskiego tego Związku. Pełnił też funkcję sekretarza w Konwencie Organizacji Kombatanckich Miasta i Powiatu Tczewskiego. Na emeryturze współpracował też z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w ramach Forum Inicjatyw Społecznych – jako wolontariusz prowadził poradnictwo prawne.

Był popularyzatorem tradycji patriotycznych i niepodległościowych w działalności publicystycznej jako autor kilku książek („Koszmar i gehenna”, „Na maszcie flaga”, Przemijają lata, pozostają ślady”, „Stalinizm czyli ostrzeżenie historii”, „Szkice z dziejów Związku Byłych Więźniów Politycznych Ziemi Tczewskiej w latach 1990–2000”) i ponad 30 artykułów. Zainicjował również budowę „Pomnika ofiar terroru stalinowskiego” przy Zespole Szkół Technicznych w Tczewie. Tczewski harcerz i adwokat phm. Wojciech Chabałowski dał najkrótszą charakterystykę Witolda Bieleckiego: „To był najwybitniejszy tczewski harcerz, człowiek – instytucja, który wyprzedził czas”.

Zmarł 27 listopada 2007 roku. Pochowany został z honorami, w harcerskiej asyście, na tczewskiej nekropolii. Na nagrobku umieszczono lilijkę i tytuł jego publikacji „Przemijają lata. Pozostają ślady” był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Weteranów Walk o Niepodległość i Medalem „Za Wolność i Niepodległość”, Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” (1986), odznakami: „Zasłużony Działacz Kultury, „Za Zasługi dla Kontroli Państwa” i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.

W 1974 r. został laureatem tygodnika Motywy w plebiscycie „Sylwetki najwartościowszych instruktorów harcerskich” oraz otrzymał Honorowy proporzec Komendanta Chorągwi Gdańskiej „Za długoletnią, zaangażowaną pracę instruktorska w ZHP”. Jego nazwisko umieszczono w „Rejestrze represjonowanych Harcerzy” Naczelnego Sadu Harcerskiego ZHP. Posiadał stopień kapitana Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

W 1959 w Poznaniu zawarł związek małżeński z Izabelą Waruszewską (1940–2001), harcmistrzynią. Miał córki: Tamarę (zamężna Skibniewska, ur. 1960, bibliotekarka, zam. w Tczewie) i Dorotę (zamężna Świetlik, ur. 1963, ogrodnik, zam. w RFN).

– Bielecki W. „Przemijają lata, pozostają ślady”, Tczew 1997, passim; Kuligowski Z., Radys B. „Harcerstwo Gdańskie 1945-1973”, G. 2015, s. 12 i 98; „Niezwykłe biografie Tczewa i Pomorza”, red. J. Kulas, Pelplin 2016, s. 40, 139-145; Panorama harcerstwa Tczewa i Powiatu Tczewskiego w latach 1921-2011” red. J. Kulas, Tzew 2011, s. 116-117; Puchała „Poczet…”, t. 1, s. 101; Rusinek B., Szczurek Z. „Konspiracyjne organizacje niepodległościowe działające na Pomorzu Gdańskiem w latach 1945-1955”, G. 1994, s. 174-176; – Zieliński P. „Odszedł na wieczną wartę. Pożegnanie kapitana Witolda Bieleckiego (1935-2007)”, „Gazeta Tczewska” z 6 XII 2007, nr 49; -Arch. Komendy Hufca ZHP Tczew; – inf. rodziny.

hm. Zenon Kuligowski
hm. Roman Kopitkowski

Roman Kopitkowski, harcmistrz, historyk harcerstwa, z-ca Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej i członek komisji Historycznej Chorągwi Gdańskiej ZHP, przewodniczący KSI Hufca ZHP Tczew