Żywicki Piotr (1964-2017) hm. członek RN ZHP, z-c komendanta Hufca Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa, komendant Szczepu „Rodło”.

Urodził się w Gdańsku 23.03.1964 r. Ojciec Mieczysław (1939) z zwodu stolarz, mama Janina z domu Tomkowiak (1943) handlowiec. Piotr był ich jedynym synem.

Ukończył Szkołę Podstawowa nr 55 w Gdańsku Nowym Porcie w 1978 r. Osiągnął bardzo dobre wyniki w nauce i dostał się do jednej z najlepszych szkół zawodowych w Trójmieście – Zespołu Szkół Łączności im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku. Uczył się w klasie o specjalności ….W tym czasie w szkole działał prężnie szczep harcerski kierowany przez absolwenta tej szkoły hm. inż. Bogdana Radysa. Piotr wstąpił do 168 Drużyny Harcerskiej, którą prowadził wzorowy uczeń i harcerz pwd. Marek Selau. Jego drużyna jako pierwsza w kraju przyjęła w 1979 r. imię hm. Aleksandra Kamińskiego. W uroczystości nadania imienia wzięła udział hm. Janina Kamińska, żona bohatera drużyny, a okolicznościową gawędę wygłosił hm. Oskar Żawrocki, drużynowy i przyjaciel druha Kamińskiego. Nic dziwnego, że Piotr przeżywając takie doświadczenia w drużynie chciał także zostać instruktorem. W wieku 18 lat zdobył pierwszy stopień instruktorski organizatora. Rok później w stopniu przewodnika był drużynowym 94 GDH im. R. Baden Powella w Hufcu Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa. Początek lat osiemdziesiątych wiązł się z reformami programowymi i organizacyjnymi w ZHP. W procesie przywracania przedwojennych tradycji harcerskich, nazw stopni i sprawności harcerskich, roty prawa i przyrzeczenia przewodziły Kręgi Instruktorów im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM). Piotr poznał w gdańskim kręgu KIHAM założyciela i wieloletniego przewodniczącego kręgu hm. Witolda Lecha Rusiniaka oraz hm. Marię Hrabowską, przyszłą przewodnicząca ZHP (oboje w HSB t. 4), którzy cieszyli się autorytetem i mieli niewątpliwie wpływ na postawę i zaangażowanie Piotra w pracy harcerskiej.

Po ukończeniu Technikum w 1983 r. podjął pracę w Gdańskich Zakładach Telewizyjnych „UNIMOR”, ale już jesienią został powołany do służby wojskowej w Elblągu. W jednostce Wojsk Obrony Przeciwlotniczej, jako bombardier służył do 1985 r. W tym czasie zgłosił się do Komendy Hufca Elbląg i w latach 1984-1985 pełnił funkcję drużynowego 88 EDH. Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do Gdańska i do pracy w Zakładach Telewizyjnych oraz do służby harcerskiej w swoim Hufcu. Przez rok prowadził 14 GDH im. Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”. W roku 1986 założył 15 GDH im. E. Th. Setona w Szczepie Harcerskim „Rodło”. Rok później otrzymał stopień podharcmistrza. W 1990 r. otrzymał stopień harcmistrza, a w następnym roku powierzono mu funkcję komendanta Szczepu „Rodło”.

Prowadził wiele obozów i zimowisk oraz szkoleń instruktorskich. Szczepem kierował do 2004 r. Transformacja gospodarcza w kraju zapoczątkowana w 1989 r upadek wielu zakładów pracy w tym także Centralnej Składnicy Harcerskiej. Skończyło się zaopatrzenia harcerzy w niezbędne akcesoria. Braki te odczuwał prężnie działający Szczep „Rodło” i wpadł na pomysł uruchomienia małego sklepiku harcerskiego w pomieszczeniu kasy Kina Watra w Domu Harcerza. Harcerskie kino też nie przeżyło zmian technologicznych i konkurencji nowo powstałych w mieście multipleksów. Mały

sklep nazwany „Dziuplą” prowadzony przez harcerzy zyskał szybko popularność i dobrze się rozwijał, bo harcerze najlepiej wiedzieli jakie mają potrzeby. Zyski z tej działalności wspierały działalność szczepu. Po 2 latach funkcjonowania placówki handlowej okazało się, że dla dalszego jej rozwoju i bezpieczeństwa firmy praca społeczna jest nie wystarczająca. Odpowiedzialność za mienie, organizację i dalszy rozwój należało powierzyć pracownikom etatowym. W tym czasie Gdańskie Zakłady Telewizyjne „Unimor”, w których pracował Piotr zaczęły powoli upadać. Dlatego łatwiej mu było podjąć decyzję o zmianie zawodu. W 1993 r. na bazie „Dziupli”, założył firmę rodzinną i stał się handlowcem. Dzięki odwadze, determinacji, ale z właściwą wiedzą potrzeb rynku, wszedł w pustkę gospodarczą we właściwym czasie. Sklep „Dziupla” przeniósł się do pomieszczenia w Baszcie Narożnej Domu Harcerza, gdzie dawnej funkcjonowała Składnica Harcerska. Rozszerzył asortyment harcerski i turystyczny, a lokalizacja w Dom Harcerza przyniosła popularność, zapewniała zainteresowanie klientów. W okresie letnim „Dziupla” obsługiwała wielu przyjezdnych harcerzy i turystów z różnych stron kraju. Wielu zazdrościło takiej placówki handlowej w naszym mieście. Samodzielna działalność gospodarcza, przy wsparciu rodziny, pozwalała Piotrowi dysponować tak swoim czasem, by dużą jego część poświęcić harcerstwu, a przede wszystkim swojemu szczepowi „Rodło”, który wyrósł na jeden z najlepszych ośrodków harcerskich w Gdańsku. Zajmował się szkoleniem harcerzy i instruktorów, organizował liczne ciekawe obozy harcerskie i zimowiska. Jego talent instruktorski został zauważony w środowisku – w latach 1993-1994 i 1998-1999 pełnił funkcję z-cy komendanta Hufca Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa. Przez jedną kadencję w latach 1993-1997 był członkiem Rady Naczelnej ZHP. W latach 1995-1997 przewodniczył Hufcowej Komisji Stopni Instruktorskich. W kolejnych 2 latach był członkiem Chorągwianej Komisji Stopni Instruktorskich, a następnie do 2004 r. jej wiceprzewodniczącym. W latach 1999-2002 przewodniczył Komisji Rewizyjnej swojego hufca. W latach 2002-2005 przewodniczył Hufcowej Komisji Stopni Instruktorskich. Przez 2 lata (2004-2005) był z składzie Zespołu ds. wspierania Komisji Stopni Instruktorskiej przy Centralnej Szkole Instruktorskiej. Przez następnych 7 lat (2005-2012) był członkiem komendy Szkoły Instruktorskiej MAK Chorągwi Gdańskiej. W latach 2006-2010 kierował Kapitułą Stopni Harcerskich w swoim szczepie, gdzie w 2004 roku nadano mu tytuł Honorowego Komendanta Szczepu. W latach 2009-2011 był członkiem Komisji Stopni Instruktorskich GK ZHP. W latach 2014-2017 był zastępcą Przewodniczącego Rady Chorągwi Gdańskiej. Był delegatem Chorągwi na czterech kolejnych Zjazdach ZHP w latach 1990, 1993, 1995 i 1997. Założył Drużynę Sztandarową Chorągwi w 1997 r, która przez 19 lat reprezentowała Chorągiew na uroczystościach państwowych i harcerskich do momentu podporzadkowania jej Komendantowi Chorągwi. Współtworzył Zasady Musztry i Ceremoniału Harcerskiego obowiązującego w ZHP. Prowadził 3 wymiany obozowe ze skautami z Austrii i Niemiec. Na Zlocie Gniezno 2000 był z-ca komendanta Gdańskiego Gniazda. Był pomysłodawcą i sponsorem specjalnej nagrody instruktorskiej przyznawanej raz w roku od 1996 r. pod nazwą „Instruktorska Osobowość Roku Chorągwi Gdańskiej ZHP”, a w swoim Hufcu wyróżnienia pod nazwą „Drużynowy Roku Hufca Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa”. Samochodem

dostawczym swojej firmy, jako kierowca, służył harcerzom w wielu akcjach Szczepu Rodło, Hufcowi i Chorągwi. Kilkakrotnie kierował delegacją gdańskich harcerzy w akcji Betlejemskiego Światła Pokoju i przywozem Światełka z Zakopanego do Gdańska. Służył swoim transportem także hm. Marii Hrabowskiej, Przewodniczącej ZHP, w ostatnich latach jej życia, kiedy poruszała się na wózku inwalidzkim i miała przyjemność spotkać się z harcerzami. Po przekazaniu kierowania szczepem młodszym instruktorom poświęcał swój wolny czas drugiej pasji, którą była turystyka kwalifikowana i krajoznawstwo. Działał aktywnie w Oddziale Regionalnym PTTK w Gdańsku. W 2009 r wybrany na funkcję wiceprezesa Oddziału Gdańskiego PTTK. Był Przewodniczącym Pomorskiej Komisji Imprez na Orientację PTTK. Organizował wiele turniejów turystyczno-krajoznawczych z udziałem także harcerzy jako uczestników, a instruktorów harcerskich zapraszał do kadry tych zawodów. W ten sposób rozwijał i propagował turystykę kwalifikowaną i krajoznawstwo wśród harcerzy, a ideą harcerską zarażał młodych turystów. Sam posiadał szereg uprawnień turystyki pieszej, kajakowej i górskiej, które pozwalały mu na organizację ciekawych obozów wędrownych dla swojego szczepu.

Doskonalił swoje wykształcenie, w 2002 r. ukończył Wydział Zarządzania i Marketingu w Wyższej Szkole Administracji i Bankowości w Gdyni oraz studia podyplomowe na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej w 2007 r.

Jako rodowity Gdańszczanin był pasjonatem i wiernym kibicem Piłkarskiego Klubu Sportowego „Lechia”.

Był odznaczony Srebrnym(2009) i Złotym (2016) Krzyżem za Zasługi dla ZHP oraz odznaką „ Zasłużony Instruktor Chorągwi Gdańskiej” (1994), Srebrną (2010) i Złotą (2017) Odznaką Zasłużony w pracy PTTK wśród młodzieży, oraz Srebrną Honorową Odznaką PTTK (2012)

Ciężka nieuleczalna choroba przerwała pracowite, szlachetne życie Piotra. Zmarł 11 stycznia 2017 r. Spoczął na gdańskim Cmentarzu Łostowice, odprowadzony przez wielu swoich wychowanków harcerzy i instruktorów, władze Hufca, Chorągwi, Naczelniczkę ZHP, działaczy PTTK, rodzinę i przyjaciół.

Ożenił się w 1989 r z Zofią Kaczorowską (1965) ekonomistką, która pracowała z mężem w „Dziupli”, a po śmierci męża kieruje nadal rodzinną firmą.

Jedyna córka Kamila (1992) neurologopeda, po mężu Bryksy. Jest instruktorką ZHP w stopniu podharcmistrzyni. W latach 2014—2019 była komendantką Szczepu „Rodło”

Bibliografia:

• Puchała S., „Poczet Harcmistrzyń i Harcmistrzów” t. II, Warszawa 2014, Archiwa Szczepu „Rodło” i Hufca Gdańsk Wrzeszcz- Oliwa, informacja żony Zofii.

Bogdan Radys