hm. Wojciech Posadzki (1927–1989) – dziennikarz, komendant Hufca Gdańsk-Oliwa (1957–1967). 

Urodził się 15 stycznia 1927 roku w Wyszkowie Ojciec Adolf (1890–1971) był urzędnikiem skarbowym. Mama Marianna z domu Sitkowska (1899–1975) prowadziła dom i wychowywała dzieci. Miał starszą siostrę Halinę Sobierajską (1921–1994) absolwentkę Liceum we Włocławku. Rodzina często zmieniała miejsce pobytu z powodu pracy zawodowej ojca Adolfa, ale ostatecznie osiadła w Ciechocinku. 

Naukę szkolną Wojciech rozpoczął w 1933 r. w Szkole Powszechnej w Rawie Mazowieckiej, później kontynuował naukę w Fabiankach pow. Lipnowski i w Dobrem pow. nieszawski. W 1939 roku, po ukończeniu 6 klasy szkoły podstawowej, miał rozpocząć naukę w gimnazjum w Ciechocinku, ale wojna zmieniła wszystkie plany. Musiał podjąć pracę zawodową. W latach 1941–1942 był pomocnikiem elektromontera w Warsztatach Uzdrowiska w Ciechocinku, a następnie pomocnikiem malarskim. W połowie 1943 roku został wywieziony do przymusowej pracy w Poznaniu w Fabryce Samolotów FOCKE – WULF. Po roku ciężkich robót, został zwolniony z powodu choroby i jesienią następnego roku powrócił do rodziców w Ciechocinku, gdzie szczęśliwie doczekał końca wojny. W kwietniu 1945 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Aleksandrowie Kujawskim, a od września 1946 roku kontynuował naukę w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Ciechocinku. W maju 1948 roku złożył egzamin dojrzałości, a po wakacjach, zatrudnił się jako wychowawca w Sanatorium ZUS. Jesienią 1949 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie. Po drugim semestrze studiów inżynierskich zrezygnował z nauki i przeniósł się do Krakowa. Został zatrudniony jako starszy referent techniczny przy budowie Nowej Huty. W październiku 1951 roku podjął studia dziennikarskie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia ukończył w 1954 roku i otrzymał skierowanie do pracy (nakaz pracy) jako dziennikarz do Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku. Tu pracował przez całe zawodowe życie. Początkowo w Redakcji Wiadomości, później w Redakcji Wiejskiej i na koniec w Redakcji Publicystyki. W 1981 roku przeszedł na rentę inwalidzką z powodu poważnej choroby płuc (astmy oskrzelowej). 

Służbę harcerską rozpoczął we wrześniu 1945 roku w Drużynie im. Zawiszy Czarnego w Ciechocinku. Przyrzeczenie harcerskie złożył 15 sierpnia 1946 r. na ręce Arka Kamińskiego. W sierpniu 1946 roku zdobył stopień młodzika, złożył przyrzeczenie harcerskie i otrzymał krzyż harcerski. Na zimowisku – kursie drużynowych pełnił funkcję zastępowego, kurs ukończył w 1947 roku i objął funkcję drużynowego. Jako drużynowy był komendantem obozu techniczno-turystycznego w Karkonoszach. Zdobył kolejno pozostałe stopnie harcerskie do Harcerza Rzeczypospolitej włącznie oraz ukończył kurs Kierowników Akcji Letniej w Bydgoszczy w 1948 roku. Pełnił funkcję z-cy komendanta obozu Harcerskiej Służby Polsce Suchatówka w pow. Inowrocław. Jego predyspozycje dziennikarskie zauważono w harcerstwie w 1947 roku, powierzając mu funkcję sekretarza Hufca i referenta Harcerskiej Służby Informacyjnej w Hufca II Nieszawa w Ciechocinku. 

W 1956 roku włączył się w odnowę struktur harcerstwa w Gdańsku. Przez 10 lat do 1967 roku pełnił funkcję komendanta Hufca Gdańsk-Oliwa. W tym czasie poprowadził kilka obozów hufca, ale zawsze wizytował wszystkie obozy swojego hufca. W 1962 roku otrzymał stopień harcmistrza, a w 1972 harcmistrza Polski Ludowej. Jako dziennikarz radiowy, poza swoją specjalnością i obowiązkami służbowymi, interesował się życiem harcerskim w chorągwi. Zapraszał do studia na nagrania przedstawicieli najlepszych i ciekawych drużyn harcerskich, przygotowywał reportaże z obozów i ważnych uroczystości. Był lubianym i szanownym instruktorem, nie tylko w swoim hufcu, ale w Trójmieście i wszędzie, gdzie dał się poznać jako instruktor. Cechowała go życzliwość i szacunek do ludzi, a osobista kultura budziła zaufanie. Był wzorem osobowości i autorytetem dla harcerzy. Był delegatem Chorągwi na III Zjazd ZHP w 1964 roku i pracował w Komisji Organizacyjnej Zjazdu. W ostatnich latach życia był członkiem Harcerskiego Kręgu Seniorów „Korzenie” Chorągwi Gdańskiej. 

Pracował także społecznie, w latach 1961–1968 był członkiem Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Młodych” obecnie „VII Dwór” we Wrzeszczu. W trudnej sytuacji mieszkaniowej Gdańska, wspierał instruktorów harcerskich w rozwiązywaniu problemów mieszkaniowych. W latach 1965–1969 był radnym Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Wrzeszcz. 

Zmarł nagle na zawał serca 12 lutego 1989 roku i spoczywa na cmentarzu w Gdańsku Oliwie. 

W 1957 roku zawarł związek małżeński z Aliną Bogumiłą Kłosińską (1933), posiadającą średnie wykształcenie. Była zatrudniana w księgowości i w dziale socjalnym kilku gdańskich przedsiębiorstw budowlanych, obecnie jest emerytką. Posiadają 2 synów: Jacek (1957), ekonomista, dyrektor Ocean Freight w DB Schenker Canada, mieszka w Kanadzie, Tomasz (1961) prawnik, adwokat był w latach 1994–1998 prezydentem Miasta Gdańska.

 

Posadzki posiadał odznaczenia:

1. Krzyż za Zasługi dla ZHP 1967 r.

2. Srebrny Krzyż Zasługi 1970 r.

3. Złoty Krzyż Zasługi 1976 r.

4. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 1985 r.

5. Odznaka za Zasługi dla Gdańska 1962 r.

6. Odznaka Zasłużony Ziemi Gdańskiej 1968 r.

7. Honorowa Odznaka Komitetu ds. Radia i TV 1975 r.