Ryszard Bilski (1928–2005), ekonomista, harcmistrz, hufcowy w Malborku (1959–1961), zastępca komendanta Gdańskiej Chorągwi Harcerstwa (1961–1968), komendant CWM GK ZHP w Gdyni (1969–1972).

Urodził się 25 stycznia 1928 w Skierniewicach w woj. Warszawskim. Był synem Władysława (zm. 1933), elektromontera PKP i Heleny Kopytko (zm. 1965). Miał troje rodzeństwa: siostrę Marię (zamężną Starczyk, zm. 2010) i braci Romana (zaginął podczas II wojny światowej) oraz Józefa. W latach 1935-1943 uczęszczał do szkoły powszechnej w Skierniewicach. Naukę kontynuował do 1945 w Szkole Rzemieślniczo-Przemysłowej w Pruszkowie. Po wojnie wyjechał do Złotoryi na Dolnym Śląsku – w Zarządzie Powiatowym Związku Młodzieży Wiejskiej pełnił funkcje sekretarza. W latach 1946–1948 odbywał służbę wojskową w Marynarce Wojennej, gdzie ukończył Szkołę Specjalistów Morskich jako radiotelegrafista. Po przejściu do rezerwy do 1950 pracował jako sortownik w Centrali Tekstylnej w Skierniewicach. Po ukończeniu w 1950 kursu Ligii Morskiej dla instruktorów wyszkolenia wodnego zatrudniony został przez Zarząd Okręgu LM w Gdańsku jako kierownik oddziału w Malborku. W 1953 powołany został na stanowisko przewodniczącego Komitetu Kultury Fizycznej Prezydium PRN, a w 1956 wybrany został wiceprzewodniczącym Zarządu Powiatowego ZMP ds. szkolno-harcerskich w Malborku. W grudniu 1956 był delegatem na Krajowy Zjazd Działaczy Harcerskich w łodzi. Odrodzenie ZHP było początkiem jego działalności w harcerstwie, w latach 1957–1959 na funkcjach przybocznego i zastępcy hufcowego, a od 1959 do 1961 – hufcowego Hufca Malbork. Stopnie instruktorskie uzyskał: przewodnika w 1957, podharcmistrza w 1958, a harcmistrza w 1959; honorowy stopień Harcmistrza PL otrzymał w 1969 roku.

1 grudnia 1961 powołany został na zastępcę komendanta Gdańskiej Chorągwi Harcerstwa ds. organizacyjnych i zamieszkał wraz z rodziną w Gdańsku. Funkcje tę sprawował do 1968 r., będąc m.in. komendantem chorągwianych zlotów z okazji X w. Gdańska (Biskupia Górka 1962), 1000-lecia Państwa Polskiego (Garczyn 1966) i odsłonięcia Pomnika Ofiar Zagłady na terenie b. niemieckiego KL Stutthof (Sztutowo 1968) oraz komendantem IV Harcerskiego Rajdu Pomorskiego (1963) i zgrupowania chorągwianych zimowisk szkoleniowych na Cyrli w Zakopanem (1967/68). Był delegatem na XX (1964) i XXI (1968) Zjazd ZHP. W tym czasie uzupełnił średnie wykształcenie, uzyskując tytuł technika ekonomisty i rozpoczął studia zaoczne na Wydziale Ekonomiki Produkcji Uniwersytetu Gdańskiego – ukończył je w latach siedemdziesiątych XX w. W 1969 GK ZHP powołała go na stanowisko komendanta Centrum Wychowania Morskiego w Gdyni – w latach 1972–1973 pełnił funkcje doradcy nowego komendanta CWM. Był też członkiem Komisji Ekonomicznej Rady Gdańskiej Chorągwi ZHP (1972–1977).

Krótko pracował jako pracownik polityczny KW PZPR, a następnie od 1974 do emerytury w 1982 był zastępcą ds. pracowniczych i komandorem Yacht Klubu „Stal” (sternik jachtowy) Stoczni Północnej w Gdańsku.

Od 1950 należał do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, a w latach 1966–1968 był członkiem Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych w Gdańsku. Od 1969 należał do Harcerskiego Kręgu Morskiego przy CWM.

Zmarł 5 czerwca 2005 roku. W harcerskiej asyście prochy zmarłego umieszczone zostały w kolumbarium gdańskiego cmentarza centralnego Srebrzysko. Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1968), Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1971), Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego 91965), Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” (1967), Odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1968), Odznaką Honorową „Za zasługi dla Gdańska (1974), Złotą Odznaką OHP (1972). Ma tabliczkę epitafijna w Mauzoleum Pamięci Harcerstwa w Skulsku (2011).

W 1951 roku zawarł związek małżeński z Eugenią Cichorską (1931–2010), bibliotekarka, harcmistrzynią ze Starogardu Gd. Miał dwoje dzieci, syna Janusza (ur. 1952, protetyka stomatologicznego, od 1985 zamieszkałego w stanie Kalifornia w USA) i córkę Małgorzatę (zamężna Czeczotko, ur. 1960, technika analityki medycznej, zam. we Wróblewie gm. Suchy Dąb).

– Puchała, Poczet, t. 1, s. 110; – Dunin R., Napieralski P., Epitafia Mauzoleum Pamięci Harcerskiej w Skulsku, Poznań 2011, s. 13; Kuligowski Z., Radys B., Harcerstwo gdańskie 1945-1973, Gdańsk 2015, s. 54 i 123; 70-lecie Hufca ZHP Malbork pod red. Ruszkowski J., Malbork 2015, s. 17; – inf. Córki M. Czeczotko.

hm. Zenon Kuligowski